“Φωτογραφία: Διατήρηση ή/και κατασκευή της συλλογικής μνήμης;”

ΒΑΛΑΩΡΑΣ ΘΑΝ

Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Θανάση Βαλαώρα

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019, Ωρα: 20:00

Χώρος: Παλαιά Δημοτική Αγορά Αγρινίου, Αίθουσα Γλυπτοθήκης, (πλατεία Δημάδη).

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Συζήτηση με ταυτόχρονη προβολή φωτογραφιών που αφορά την  ιστορική περίοδο της πόλης της δεκαετίας ’60.

Συντονίστρια της συζήτησης η φιλόλογος – Δρ μουσειολόγος Σπυριδούλα Πυρπύλη, η οποία γράφει για την δράση:

Η μνήμη αποτελεί έναν νοητικό χάρτη που βοηθά να αντιληφθούμε τους εαυτούς μας και τους άλλους. Οι φωτογραφίες, ως μνημονικά βοηθήματα, θωρακίζουν τη μνήμη, ανταποκρίνονται στην ανάγκη για αναγωγή στο παρελθόν και προσφέρουν ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών δυνατοτήτων ερμηνείας και επαν-αναπαράστασής του. Αποτελούν ίχνη ζωής μέσα σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο, αποτυπώματα ανθρώπων που φωτογραφίζουν και φωτογραφίζονται και, στη συνέχεια, οικειοποιούνται, συλλέγουν, εκθέτουν. Εκφράζουν την ανάγκη να διατηρήσουμε στοιχεία από το παρελθόν, να αφήσουμε ένα σημάδι στο μυαλό των άλλων, να διαιωνίσουμε την ύπαρξη εμπειριών, προσώπων ή γεγονότων σε μία δυσδιάστατη επιφάνεια.

Οι φωτογραφικές συλλογές των Νίκου Αντωνίου, Θανάση Βαλαώρα, Αλεξίου Κατεφίδη, Θεώνης Λειβαδίτη, Αριστείδη Μπαρχαμπά, Γίτσας Πανταζή-Ναστούλη, Κώστα Πατρώνη, Κώστα Ρίζου, που παρουσιάζονται σε έκθεση με τίτλο: «Αγρίνιο Sixties» στο πλαίσιο του Photopolis, εκκινούν από ένα κοινό σημείο: τη σχέση καταγωγής των συλλεκτών με το Αγρίνιο. Αν και ο χαρακτήρας των συγκεκριμένων συλλογών δεν είναι αντιπροσωπευτικός όλων των εκφάνσεων της ιδιωτικής και κοινωνικής ζωής της πόλης κατά τη δεκαετία του 1960, η μεταξύ τους συνοχή είναι αναντίρρητη: όλες οι φωτογραφίες αποτελούν συναισθηματικές συνδηλώσεις αναφορικά με τον γενέθλιο τόπο, τα οικεία πρόσωπα, το τοπίο των παιδικών χρόνων, συγκροτώντας ένα «αρραγές» φωτογραφικό σύνολο. Παρά το γεγονός ότι η καλλιτεχνική αξία αρκετών φωτογραφιών δεν μπορεί να αγνοηθεί, η πρόθεση πίσω από αυτές κατά κανόνα δεν είναι καλλιτεχνική. Οι εν λόγω φωτογραφίες λειτουργούν ως θραύσματα προσωπικών αναμνήσεων, είναι φωτογραφίες του καθημερινού, σημαντικές όχι γιατί απαθανατίζουν απαραίτητα το σπάνιο ή το ιδιαίτερο αλλά γιατί διασώζουν την κοινή μνήμη, δημιουργώντας «γέφυρες» μεταξύ προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας.

Πώς οι συγκεκριμένες φωτογραφικές συλλογές μιλούν σε μας; Πώς συμμετέχουν στη διαδικασία ανακατασκευής του παρελθόντος της πόλης μας; Αναδεικνύουν δεσμούς του αστικού και φυσικού τοπίου της περιοχής μας με την τοπική ιστορία και ταυτότητα, και ποιούς; Ποιον ρόλο παίζει η μνήμη στην απόδοση νοήματος στον χώρο, τον τόπο, τα πρόσωπα; Αποτελούν οι φωτογραφίες αυτών των συλλογών ντοκουμέντα του τι συνέβη αλλά και του πώς διαχειριστήκαμε τη μνήμη του; Μπορούν να απαντήσουν στα δύο θεμελιώδη ερωτήματα «ποιοι είμαστε» και «ποιοι ήμασταν»; Με την εξέταση των επί μέρους στοιχείων και των σημαινόμενων που φέρουν αυτές οι φωτογραφίες και επιστρατεύοντας την έννοια της μνήμης-ιδίως της συλλογικής-θα επιχειρηθεί η προσέγγιση της μικρο-ιστορίας του Αγρινίου ως μιας μικρής ψηφίδας στην μακρο-ιστορία της Ελλάδας και του κόσμου των Sixties. 

Scroll to Top