Το φωτογραφικό Φεστιβάλ Αγρινίου Photopolis παρουσιάζει την  εργασία της φωτογραφικής ομάδας “art8” του Αγρινίου  “Encounters”, σε επιμέλεια της Φωτεινής Παπαχατζή,  οποία σημειώνει:
“Η συλλογή φωτογραφιών Encounters συντάσσεται μέσα από ένα φάσμα ιδεών που αναπτύχθηκαν από τις σύνθετες διασταυρώσεις των συμμετεχόντων μεταξύ του διηγήματος «Η περιπέτεια ενός φωτογράφου» του Ιτάλο Καλβίνο, του «αρχείου των σκουπιδιών» του Θανάση Βαλαώρα και των προσωπικών αναζητήσεων των φωτογράφων στον ιδιωτικό τους χώρο ή στο αστικό τοπίο που τους περιβάλλει. Με αφετηρία αυτά τα στοιχεία συνυπάρχουν σαν πολλαπλές πολιτισμικές αναφορές είτε σαν νέα αρχεία διαρκούς κινητικότητας όπως αυτό της Άννας Ασημακούλας και των «σκοτεινών» ασπρόμαυρων και πολύχρωμων εικόνων του Δημήτρη Γρηγορίου, είτε σαν καταγραφές της ανθρωπογεωγραφίας της άκρης της πόλης της Αλέκας Δημητριάνου και του Κώστα Τσόλκα. Οι εικόνες της Ελένης Λίτινα μοιάζουν να επιπλέουν λοξά σαν κάποια κινηματογραφική κουρτίνα, μια άσκοπη διαπραγμάτευση της συμμετοχής μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού σε μια εποχή συνεχούς επιτήρησης και αυτοπροβολής. Ο Δημήτρης Κούρτης σαν άλλος «κυνηγός του άπιαστου, όπως χιλιάδες άνθρωποι που βγάζουν στιγμιαίες φωτογραφίες» κινείται ανάμεσα στους θολούς διαδρόμους και την σταθερή γεωμετρία του αστικού τοπίου ενώ η Θεώνη Λειβαδίτη αναζητά το ίχνος στο αχανές αφρικανικό τοπίο. Από το αρχείο των σκουπιδιών ο Πάνος Καλτσάς επιλέγει να αξιοποιήσει ως τεκμήρια κοινωνικού φύλου αυτές με τις οποίες συνδιαλέγεται η κεντρική φωτογραφία της σύνθεσης του. Αυτή η αντιμετώπιση είναι που δημιουργεί ένα αίσθημα εγρήγορσης και ανησυχίας: δημόσιος vs ιδιωτικός χώρος, ταυτότητα και φύλο, ιδιωτική και οικογενειακή ζωή, το γυμνό σώμα απέναντι στη συλλογική ταυτότητα. Η νυχτερινή, σχεδόν κινηματογραφική περιπλάνηση του Άρη Παπαβασιλείου στους κενούς δημόσιους χώρους διαπνέεται από το ίδιο ανησυχητικό αίσθημα καθώς ο δημόσιος χώρος βρίσκεται υπό αυξανόμενη πίεση στον σημερινό κόσμο της παγκόσμιας επιτάχυνσης και αστικοποίησης. Στα μακρο-τοπία του Λάμπου Μπαλτά ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με γνώριμες –άγνωστες υφές που μεταμορφώνονται σε φαντασιακά όντα, βουνά ή ονειρικά μονοπάτια”.