Εκβολές Αχελώου
Φωτογραφία: Γρηγορίου Δημήτρης

Εκβολές Αχελώου

Έκθεση φωτογραφίαςτης φωτογραφικής ομάδας “art8”

Επιμέλεια: Φωτεινή Παπαχατζή

Χώρος: Παλαιά Δημοτική Αγορά Αγρινίου

Συμμετέχουν:
Ασημακούλα Άννα
Γιαπράκης Γιάννης
Γρηγορίου Δημήτρης
Δημητριάνου Αλέκα
Καλτσάς Πάνος
Καραχρήστου Γεωργία
Κατσιπάνος Γιώργος
Λαμπρακόπουλος Νώντας
Λειβαδίτη Θεώνη
Μυλωνάς Δημήτρης
Παπαβασιλείου Άρης
Πεφάνης Κώστας
Σελιμάς Μιχάλης
Σιαδήμα Ρούλα
Τσόλκας Κώστας
Τσώνη Ελένη

Η φωτογραφική ομάδα “art8” συμμετείχε και εφέτος στις κεντρικές εκδηλώσεις του Φωτογραφικού Φεστιβάλ Αγρινίου Photopolis.
16 φωτογράφοι της ομάδας αποτυπώνουν , τις εκβολές του Αχελώου. 
Η Επιμελήτρια της έκθεσης Φωτεινή Παπαχατζή σημειώνει:
Φωτογραφίζοντας τις εκβολές του Αχελώου, οι φωτογράφοι της ART8 εισέρχονται σταδιακά και χωρίς αρχικά να έχουν επίγνωση σε μια σύνθετη εργασία. Με αφετηρία την «αμέριμνη» φωτογραφική βόλτα περιπλανώνται στην αισθητική αναπαράσταση του τοπίου, σε κολπίσκους, παραλίες, αμμοθίνες και νησιά που έχουν δημιουργηθεί από τις προσχώσεις του ποταμού. Βαθμιαία κατανοούν και επεξεργάζονται το τοπίο ως μια ανθρώπινη κατασκευή. Παρατηρούν τις αντιφάσεις στην αποτύπωση της ακαρνανικής γης και τεκμηριώνουν την φθορά του χρόνου, την ομορφιά αλλά και το σκοτάδι της επίδρασης του ανθρώπινου στοιχείου.
Έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια την φωτογραφία όχι πλέον ως παραγωγή εικόνων αισθητικών αξιώσεων αλλά σαν ένα σύνθετο πολιτιστικό φαινόμενο μέσω του οποίου μεταφέρουν όχι μόνο την πληροφορία αλλά και τις κοινωνικές και πολιτικές συνιστώσες του.
Τα βιβλικά τοπία με τις αμέριμνες αγελάδες και τα άγρια άλογα εναλλάσσονται με τοπία εγκατάλειψης τοπικών ερευνητικών κέντρων που είχαν δώσει άλλοτε πνοή και όραμα για την εξέλιξη του τόπου και μοιάζουν τώρα ανίσχυρα, να ενσωματώνονται στο περιβάλλοντα χώρο με την φθορά τους σαν «τοπία λαθών».
Οι πελάδες, σπιτάκια στηριγμένα σε πασσάλους, σχεδόν πάνω στο νερό της θάλασσας, σαν άλλες χορεύτριες, νύμφες και σειρήνες του πατέρα Αχελώου συνοδεύουν αυτό το σουρεαλιστικό τοπίο διασκεδάζοντας την απόκοσμη αν-ησυχία του ποτάμιου θεού. Τα ερείπια και τα απομεινάρια τωρινών και άλλων εποχών συγχέονται με τις παράγκες κοινωνικά αποκλεισμένων ανθρώπων που έχουν αποτραβηχτεί σε αυτή την εσχατιά και εργατών από όλα τα μέρη της γης που επιβεβαιώνουν ότι «η ενότητα του ανθρώπινου είδους» που έχει επιφέρει η παγκοσμιοποίηση σημαίνει πρωτίστως ότι «δεν υπάρχει τόπος που μπορείς να δραπετεύσεις ». Αντίθετα ο ποταμός- γεννήτορας όλων των ρεόντων υδάτων και των πηγών «δραπετεύει» στο λαμπερό Ιόνιο όπως και οι δημιουργοί σε φανταστικές τοποθεσίες που αιχμαλωτίζουν τη λαχτάρα των δημιουργών τους για εναλλακτικές αλλά άπιαστες καταστάσεις ύπαρξης
“.

Scroll to Top